De gedichtenbundel ‘Oceaankorrels’ van Pauline Sparreboom is op 27 september 2013 uitgegeven.

Enkele gedichten:

Opstaan

steeds de wekker die steeds
voor anderhalf uur dat ik steeds
die wekker boven me
en dat ik dan ook maar

steeds maar hoe de koffie en de ramen open
douchen en steeds weer twee met kaas
schoenen en dan steeds nog even voelen
of de sleutels, ja

gaan, steeds weer de mensen net als ik
ook maar weer en dan langs de naaister op de hoek
die een half uur later ook
en dan steeds weer over en kijken, links, rechts

wacht, steeds even kijken of de tijd
langs de kerk waar nog steeds de hoek bewoond
waar dan tegenover net verbouwd
en waar ik zondag steeds maar weer patat

maar op zaterdag steeds bier
ietsje verderop en dan steeds
moet lachen om die avond dat, ach
markt over naar de brug die steeds niet open
maar wel de hoeren steeds, rechts

en steeds de hoek om, de steeg die
nog steeds en dat ik denk
laat me voor altijd deze steeg
steeds zes minuten en drieënveertig seconden
van schoen tot steeg

 

Elektrameisjes

hier droomde ik dus van
een lege stoel te zijn
waar iedereen in sterven kan

ik, zes en op schoot
hoor mijn vader nog zeggen
laat me één klein teentje of ach
een oortje dan

zo zoek ik nog steeds een man
die durft te eten, en dat wat hij proeft
het zijne wordt

hier droomde ik dus van
verenigbaar te zijn
een woordje dat naar adem hapt

 

Er was ijs

er waren dagen
waar kleren nog kleren waren
tafellakens hele dagen vulden
en twijfel nog een einde droeg

er waren dagen
waar vrouwen nog vrouwen waren
de wind alles wit kon maken
en vrouwen, bomen, schuingedrukt zou laten

er waren ramen
waarachter antwoorden behaaglijk bleven wachten
en palen minstens twee nachten
zouden slapen over hoe te buigen

zou ze zichzelf te water laten
zou ze denken, het was ook te stil
om waar te zijn, en dat de mensen
bij het opvissen van haar blauwe lijf
zouden denken: ja, dit is winter
dit is wassen op het ijs

 

 

‘Er was ijs’ is in opdracht van het Groninger Museum geschreven bij dit
schilderij van Pekka Halonen.
Na ontmoeting met kunstenares Hannah van Zweden bleken dit gedicht
en haar werk ‘on monday’ een prachtige aanvulling op elkaar.